's Avonds......

Allereerst bedankt iedereen voor de lieve reactie's op mijn eerste blok van Guute's bom. Nu weet ik helemaaaal zeker dat ik het van deze stoffen de quilt ga maken dus wat mij betreft mag Guute wel weer met het volgende blok komen hoor!!!!!!!
Maar nu even wat anders. Zo zien mijn mede huisgenoten mij en natuurlijk Kitty 's avonds op de bank de laatste tijd.Want het tijdstip nadert dat "Blue"af moet zijn. Maar vandaag even niet want nu heeft manlief en Kitty de bank ingepikt. Een mooie foto van hun tweeën op mijn blog kon manlief niet waarderen,haha. Dus dan maar weer eens lekker weer een leuk blogje schrijven. En maar weer een lieve foto van Kitty! Toen ik de foto hieronder bekeek moest ik eigenlijk om mezelf lachen. Allemensen wat een gereedschap gebruik ik eigenlijk voor het doorpitten. Maar ja, de naalddoortrekker vind ik eigenljk onmisbaar, en ook de vingerhoed. Want ja, zere vingers hoort volgens mij een beetje bij het doorquilten maar door deze vingerhoed kan ik de schade beperken. Soms voel ik hem niet eens meer aan mijn vinger, en dan ontdek later als ik iets anders aan het doen ben, hé mijn vingerhoedje!! En dan mijn naaizakje. Naaizakje zul je nu denken. Ja ik kan er ook geen andere naam voor bedenken.
Ik heb hem bij Jellie gemaakt in de eerste cursus. We kregen allemaal verschillende technieken, zoals de log-cabin, het appliceren en ook het doorpitten heb ik toen van Jellie geleerd. Maar ook hadden we het over de cathedral windowstechniek. Een hele leuke techniek waar we als huiswerk een handig naaizakje met opklapbaar schaartje van moesten maken. Op dat moment had ik zoiets van: Zou ik dat nu werkelijk gebruiken?

En nu zien jullie het: Ja dus. Ik weet niet of jullie dat hebben,maar ik ben eeuwig en altijd mijn klosje doorquiltgaren kwijt, en dan klettert mijn schaartje weer op de grond. Soms ben ik het schaartje of kklosje garen kwijt en moet ik met het hele spul inclusief Kitty van de bank. En ja hoor dan word ie weer onder de kussen van de bank geplukt. Je snapt ook dat dat zeer vervelend was, en daarbij ik liet iedereen telkens schrikken met het vallende schaartje, haha.

Toen kwam de vraag of ik daar nu eindelijk eens wat aan kon doen. Jazeker, want ik wil mijn medehuisgenoten toch echt wel te vriend houden. En heb het naaizakje uit de kast geplukt, en om mijn nek gehangen heb ik het mooi bij me.Net als de vingerhoed vergeet ik soms dat ik hem om heb. Iedereen blij,ik kan mijn schaartje en draad weer vinden en mijn medehuisgenoten hoeven niet meer van mij te schrikken, of liever gezegd van het vallende schaartje!

Zo en nu ga ik een kijkje nemen of er nog een plaatsje voor me vrij is op de bank want ik heb nog een 3 weken en dan moet "Blue"af zijn. Dus werk aan de winkel en als het hier weer wat stil word weten jullie waar ik mee bezig ben. Juist "Blue".